Taipei
Reizen is hard werken. Ze zeggen het. En ja, we zijn wel veel onderweg en overal maar een korte tijd, we denken veel na over de route, de volgende stad, we moeten een slaapplek regelen, wat is er te doen, hoeveel geven we uit, de website kost veel tijd, en Rubens werk.. Maar toch, als ik dat zo zeg voelt dat behoorlijk decadent. We hebben er inderdaad hard voor gewerkt maar we zitten toch ook echt in een luxepositie!
Het is zo gaaf, het reizen, deze levensstijl. Het voelt alsof we nooit anders deden. Elke nieuwe stad brengt nieuwe verassingen en elke nieuwe plek noemen we thuis. Ook het leven uit een rugzak is prima te doen. We hoeven nooit na te denken wat we aan moeten trekken (weinig keuze met twee broeken en drie shirts). We zien/ruiken/proeven bijzondere dingen, we ontmoeten grappige mensen, we hebben alle vrijheid. En we hebben nooit ruzie. Nee, echt niet.
We hebben geen afspraken behalve met onszelf (en hier en daar een skypedate), en soms vragen we ons af welke dag het eigenlijk is, welke maand, en eh.. waar zijn we eigenlijk?
Voor de eetfoto’s zie Food Department
Dit is wel weer een mooie reportage cultuur snuiven! Ik was ook wel benieuwd naar de kist waar Hans over spreekt en de mooie bloem-lantaarntjes, prachtig.
Je hebt Ruben wel mooi op de foto gezet bij de auto van Chiang Kai Chek!
Het blijft een mooi avontuur deze reis. heerlijk om plaatjes te kijken. liefs xx
Het is een oude kolenkar! En Ruben fotografeer ik vaak stiekem want hij wil meestal niet (ook niet als ik zeg hoe knap hij is).
Coole foto van die mannen etend aan tafel.
Mooi hoor. Een afvalberg/rotzooi als kunst betitelen? Vreemd hoor. Laat Femke het maar niet zien. Dan gaat ze de zooi in haar kamer (ze heeft heel veel spullen en van die dingen) waar ik altijd een opmerking over maak, ook als kunst beschouwen. Zo bijdehand is ze wel
Ik word steeds enthousiaster over jullie reis…echt een fantastische ervaring, voor jullie en, dankzij de tekstjes en foto’s, ook een beetje voor mij!
Vertederend, de nummers 15 en 16…
Helaas ontbreekt het bijschrift bij 12. Wat is dat? Een lijkkist? Een koopje van de plaatselijke Wibra?
Ik kijk uit naar Hualien!
Nummer 12 is een oude kolenkar! Misschien dat ze nu zo die doodskisten naar boven duwen maar verder weinig dooien in deze kar. Hualien komt eraan !
Geweldig weer om wat van jullie avontuur lezen, bijzonder!
Kan niet wachten tot we elkaar zien in Vietnam! XX
Mooie intro Mirtje, geeft precies weer hoe jullie de wereldreis beleven. En….de mooie foto’s geven daar een beeld bij. Blijf in harmonie samen zijn, ruzie maken lost niets op, toppertjes! Dikke zoenX
Dank je Nanette, altijd is het eerste berichtje trouw van jou 🙂
Wij doen niet aan ruziemaken hoor, niks aan!