Dalat

We hebben ons paradijselijke resort in Mui Ne verlaten en ook van Mara moeten we afscheid nemen. Zij verruilt de zon voor het druilerige Nederland, wij stappen op de bus naar Dalat, een kleine stad in de bergen. De Fransen bouwden hier ooit hun villa’s en andere zomerverblijven om de warmte van de grote stad te ontvluchten. Het is duidelijk waarom ze zich hier thuis voelden, met al die bergtoppen vol dennenbomen en meren om je heen waan je je zo in de Franse alpen.

Ze zeggen dat je in Dalat vier seizoenen in één dag kan mee maken. Om te beginnen met de lente in de ochtend. Het is er koeler dan in de rest van Vietnam en daardoor erg geschikt voor verschillende soorten landbouw. Onderweg in de bus trekken koffie- en theeplantages aan ons voorbij, we zien bloemkwekerijen, aardbeienteelt, groenten en ook druiven, want ze maken hun eigen Dalatwijn die in heel Vietnam wordt verkocht (en niet bijzonder lekker is).

We zijn deze dagen minder bezig met Dalat, meer met de vraag hoe we de rest van de reis willen invullen. Zijn we blij? Jaaa! Is het leuk? Heul! Hoe lang kunnen we en willen we nog door reizen? Hoe staan we er financieel voor? We hadden natuurlijk gehoopt dat Ruben z’n werk bakken met geld op zou leveren en dat we nog een eeuwigheid door konden. Dat blijkt niet zo te zijn dus we moeten keuzes maken. En is dat erg? Nee helemaal niet. We vinden namelijk dat we al heeeel lang weg zijn en we kunnen nog minstens dubbel zo lang! Dus, we plannen nog even verder. En we veranderen weer wat aan de route. En nog een keer. En nog een keer. Voorlopig is die route als volgt: Thailand, Cambodja, terug naar Thailand, met de trein naar Maleisië en Singapore, dan Indonesië en Nieuw Zeeland. Maar wie weet hoe de wind morgen waait…

Voor de eetfoto’s zie Food Department