Pai

Ooit een klein, vergeten dorp in de bergen, later een overnachtingsplek voor reizigers richting Myanmar. Nu een klein toeristenstadje in hippiesferen. Dreadlocks, wijde broeken, yoga en ukelele’s. Wiet en opium is vrij verkrijgbaar. De sfeer uberrelaxt, alles is simpel. Er is lekker eten, muziek, alles sluit rond middernacht en daarna is het rustig. Pai ligt midden in de natuur, het dichtstbijzijnde dorp 3 uur verderop. We slapen in KK Hut, in een bamboe hutje op palen en met een hangmatje voor de deur. De (gedeelde) wc spoel je door met een emmer water en de douche is niet meer dan een straaltje, lekker basic. We hebben een kippenwekker en af en toe een hondenserenade om 5 uur in de ochtend. Mede dankzij de lieve Korn en Khwan (eigenaren KK Hut, helaas geen foto) en de onwijs leuke mensen die er nog meer logeren voelt het alsof we er een familietje bij hebben.

We weten al meteen bij aankomst dat we hier meer dan de geboekte 5 nachten willen blijven en alle vage, halve plannen die we hadden voor de rest van Thailand verdwijnen als sneeuw voor de zon. Pai is namelijk het ultieme feelgood dorp. Onze dagen kabbelen voort, we drinken fruitsapjes, chillen met onze collega-reizigers, spelen spelletjes, er wordt muziek gemaakt, gezongen en gegeten. En ineens zijn onze 30 dagen Thailand op en moeten we het land uit. Getver, we willen niet. Maar we komen heus wel terug hoor. Veeeelste fijn hier!

Voor de eetfoto’s zie Food Department!