Bandung
De treinreis naar Bandung begint met een stuk door de buitenwijken van Jakarta. Een aaneenschakeling van tegen het spoor aangebouwde kleine stenen huisjes, houten krotjes, omgebouwde zeecontainers en half afgebrokkelde muren waar her en der stukken zeil tegenaan zijn gespannen. Een vervuilde rivier die overal dwars doorheen stroomt en waar vrouwen hun kleding in wassen. Geen riolering. Dus een extra geurig wasmiddel hoop ik dan maar. In de buitenwijken van Jakarta is de armoede van Java het meest zichtbaar zeggen ze. Ik voel me een beetje treurig als ik het zo – veilig achter glas – aan me voorbij zie trekken. Reality check!
Tegelijkertijd is dit een van de mooiste treinreizen ever. Mensen zwaaien lachend naar de trein en maken foto’s. We rijden door het meest waanzinnige landschap, de schoonheid van de natuur! Wauw. En dan kom je aan op het station in Bandung en regent het pijpenstelen. Is dit een voorbode? Want Bandung vinden we eigenlijk helemaal niks aan. De ‘bezienswaardigheden’ zijn moeilijker te bereiken dan verwacht en de stad is erg vervuild, vooral de lucht is niet te harden.
Terwijl we een dag later al 1,5 uur zitten te wachten tot we aan de beurt zijn om een treinkaartje te kopen, ontmoeten we Zeno, vader van 1 zoon en 4 (!) dochters. Hij is een soort uitvinder. Spontaan biedt hij ons aan mee te nemen naar een vulkaan in de buurt. Hij werkt te hard en dit is voor hem ook wel een goede ontspanning vindt hij, eerst even zoon (12) en dochter (10) ophalen want die gaan dan ook mee. Voor we het weten zitten we met dit grappige gezin in de auto, onderweg naar een onverwachts leuke middag. De vulkaan werd het uiteindelijk niet (te duur en te laat), de hotsprings dan maar. Ook leuk!
Eetfoto’s op de Food Department!
Hahaha…inderdaad een treinkaartje kopen. Wij deden dat ook in Bandung, maar wij hadden blonde Thijmen en toen gingen alle loketten open en mochten wij gewoon als eerste.
Ja, daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar wat deze man allemaal kan.
Maar het ziet er gezellig uit , jullie zo samen op stap. En foto 8 vind ik ook een prachtig plaatje.
Een toevalstreffer, neem ik aan, foto 8, maar wel een heel mooie!
Dankzij jullie noedelsoepen 2e paasdag naar de Hondsbossche Zeewering geweest, een belevenis! Genoten van het prachtige dijklichaam, het geraffineerde talud, de dynamische zandsuppletie, de nieuwe buitenbekleding van basalton etc.
Gepicknickt op de wering, met aan onze voeten het holpijp en het kikkerbeet, terwijl de slobeend en een vroege zomertaling over ons heen vloog.
Niet vergeten: bij 125 mag ik naar Texel. Gewoon blijven dóóreten s.v.p.
Haha, mooi Hans en fijn ook dat we hier aan hebben mogen bijdragen. De 125 is dichtbij en aangezien onze financiële reserves zo langzaamaan uitgeput raken en Nieuw Zeeland de volgende bestemming is voorzie ik een toekomst met een overvloed aan instant noedelsoepen. Op naar de 150 zeg ik!
Ben wel benieuwd hoe jullie en het halve gezinnetje uit elkaar zijn gegaan. Tot ziens in Holland, of? Knuffels
Met een ‘wie weet tot ooit!’ en een ‘als je een uitvinding nodig hebt, hier is mijn kaartje’.
Is de man vindingrijk? Zo ja, wat heeft hij tot nu toe in de markt gezet, waar liggen zijn bekwaamheden?